Magisch gewoon of gewoon magisch? De magie begint al als mijn collega en vriendin Marlie mij begroet. Er is een vanzelfsprekende vreugde, die ik eigenlijk bijna als ‘vanzelfsprekend’ aanneem, terwijl ik dondersgoed weet dat zoiets niet vanzelfsprekend is. Ik voel me gezien, welkom en omhuld als mens.
Onze synergie merken we pas op als we een keer niet een avond van te voren bij elkaar komen om de jaartraining Leven vanuit Essentie voor te bereiden waarvan we de volgende dag een sessie samen zullen geven. Tijdens de voorbereiding vullen onze tegengestelde talenten elkaar als vanzelf aan en weeft een onzichtbaar veld van synergie waarin onze deelnemers gedijen.
Het verlangen onder iedere karakterstructuur
Als de training begint vertel ik over de karakterstructuren en de dieper liggende verlangens die onder iedere overleving schuil gaat. Aandachtige blikken van de deelnemers die mij aankijken. Alsof er een kraan in mij wordt open gezet, put ik uit de opgedane kennis die ik verzameld heb in mijn vezels. Mijn eigen ervaringen smelten samen met eerder gevolgde trainingen, mystieke meditatie en literatuur die ik heb opgeslagen in mijn geheugen.
Op de gezichten van de luisteraars verschijnt een glimlach van herkenning. Schouders zuchten als ze scènes uit hun eigen leven voor zich zien. Hoofden knikken instemmend en pennen schrijven driftig.
Als je je verlangen volgt en je je overleving overstijgt, wordt de beleving van het leven magisch…
Dansend loslaten en aannemen
In een zwierige overgang zoals Marlie dat kan, gaan we naar het volgende onderdeel. Onze stoelen gaan aan de kant. De vloer wordt een danszaal. Marlie leidt de muziek in. De muziek nodigt ons uit om te bewegen. Zonder dat het hoofd alles moet controleren, bedwingen en onderdrukken gaan armen, benen en buiken soms ingetogen, dan weer expressief de vrije ruimte in. Ik voel de zorgeloosheid, de stille vreugde.
Mijn hart begint langzaam zachter te worden. In een vrolijke looppas dansen we soms naast elkaar, soms door elkaar. Het oogcontact weerspiegelt bezieling en contact van hart tot hart. We verkennen onze eigen ruimte en dat van een ander.
Ieder nummer en dansbeweging heeft een doel dat verbonden is met een van de thema’s uit de karakterstructuren. Alsof we steeds experimenteren om uit ons keurslijf te stappen. Of het nu in een stille beweging is naar binnen of om voor onszelf op te komen in een dans waarin we stampvoetend het contact met de aarde onder ons voelen om onze kracht te doen gelden.
Het afwisselend samen of op onszelf dansen in een liefdevolle bedding maakt dat ik tot leven kom. Mijn ‘moetens’ – die ik al vroeg leerde in de schoolbanken en sindsdien met mij meereizen – glijden van mij af.
In de pauze eten en drinken we in gelauwerde stilte met gezellig geroezemoes en af en toe een zonnestraal. Magisch wordt gewoon.
De taoïstische reis
Bij de taoïstische meditaties weet ik wat me te doen staat. Aan het begin van de training heb ik al gehoord waar onze trainees tegen aan lopen en waar ze naar verlangen. Als vanzelf sorteren de oefeningen zich in mijn hoofd en gaan in de juiste volgorde eruit.
Soms beginnen we met een Chi Kung. Als we daarna onze ogen sluiten voor een innerlijke reis roepen we de innerlijke glimlach op. We zakken naar een staat van rust zonder daarover te hoeven nadenken. De tao heeft een rijke schat aan trainingsoefeningen voor lichaam en geest. Iedere karakterstructuur heeft specifieke thema’s die zich lenen voor specifieke beoefening van tao.
Na een uur voelen we ons anders, hoewel we niet gefitnest hebben, geen marathon gelopen, niet naar de sauna zijn geweest of naar de schoonheidsspecialist. Maar we ervaren de effecten van de chi – onze levenskracht – die we hebben opgewekt door ons innerlijk vuur te verwarmen. De energie die uit de handen stroomt is als een weldadige zalf voor het gezicht en als een verjongingskuur voor de botten. Door ons te ontdoen van oude afval-energie voelen we ons soepeler, de ledematen wakkerder en onze organen opgeschoond. Magisch gewoon.
Omdat Marlie en ik elkaar afwisselen in de onderdelen volgt na de tao een kort en krachtige oefening die Marlie inleidt. We hebben het ‘het verwen moment’ genoemd. In tweetallen laten we ons zakken in momenten van overgave waar we zomaar van mogen genieten. Magisch gewoon.
De Inquiry
Het volgende onderdeel is de ‘Inquiry’ die ik begeleid. De deelnemers worden uitgenodigd in wisselende tweetallen om op zelfonderzoek uit te gaan door middel van een vraag. De een vertelt, de ander is louter aanwezig met een open hart, zonder in te grijpen met adviezen, zonder sociaal wenselijke antwoorden uit te lokken en zonder oordeel.
We verkennen kort en krachtig hoe het leven eruit ziet als we de overleving niet nodig zouden hebben. “Hoe is het om te leven vanuit je eigen autoriteit?” is een voorbeeld van zo’n vraag die even bezinking nodig heeft. De antwoorder wordt gewaar van eigen sensaties in het lichaam, in het gevoel, in het denken. Puur zelfonderzoek met een stille getuige die een bedding geeft van luisterende aanwezigheid. Een out-of-the-box verkenning hoe het leven is als een dagelijks wonder. Magisch waarnemen in het dagelijks leven.
De taal van de ziel
Daarna is het laatste onderdeel aangebroken: tijd voor de wonderbaarlijke taal van de ziel. De ziel geeft boodschappen in beelden, zoals in onze dromen. Daarom trekken de deelnemers een kaart, ad random uit een stapel. We laten de synchroniciteit het werk doen. Iedere kaart heeft een afbeelding, die ieder op zich laat inwerken. Vaak gebruiken we een ‘innerlijk kind’ kaart, met een illustratie waar we zelf betekenis aan geven. Als we de cirkel rond gaan, laat ieder de kaart zien en is uitgenodigd een bijzonder moment van de dag te vertellen. We tellen de zegeningen voordat we dansend afsluiten. Bijzondere doorbraken, inzichten en ontspanning van deze dag.
Soms weet iemand niet goed wat te doen met de kaart. Een van de deelnemers – laten we haar Maaike noemen – die Peter Pan had getrokken. Bij het weggaan vroeg ze mij:
“Wat zou de verborgen boodschap zijn?” ‘Laat Peter Pan maar met je meevliegen’, antwoordde ik spontaan.
Later als ik thuis ben, zou ik een mail van haar krijgen. “Weet je nog dat je zei ‘laat Peter Pan maar met je meevliegen’? Toen ik bij mijn auto was, drong het tot me door: ik hoef niet alles alleen te doen. Het kwam zo diep binnen, ik moest ervan huilen. Dank je wel voor deze woorden. Dat was raak.”
Gewoon magisch.
Meedoen met de jaartraining Leven vanuit Essentie?
Klik voor meer informatie en aanmelding: https://veroniquekilian.nl/jaartraining-leven-vanuit-essentie
